Column: De energie van de Ryder Cup
Het was weer zo ver: De Ryder Cup, dit maal in Schotland. En nu de Schotten NEE hadden gezegd tegen de onafhankelijkheid, was er ook geen discussie over de samenstelling van het team. Het team was gekozen, het team stond als een huis. Geen speld tussen te krijgen. Voor de niet-golfers onder u: de Ryder Cup is het tweejaarlijks evenement waarin de beste golfers van Amerika om de eer strijden tegen de beste golfers van Europa.
Het leuke van dit evenement is dat het een team-evenement is, in tegenstelling tot de meeste golfwedstrijden waarin het individu centraal staat. Niet alleen het hoogstaande spel is inspirerend, maar wat mij betreft ook het feit dat dit evenement een uitstekend voorbeeld is hoe mensen met hun energie achter 1 doel komen te staan. Zelfs als dat betekent dat men over grenzen, muurtjes en eigenaardigheden heen moet kijken. Want individuen zijn het natuurlijk wel, die topgolfers. (Eigenlijk vergelijkbaar met uw top-sales.)
Op het moment van de Ryder Cup staan vrijwel alle Europese golfers achter het Europese team. Zijn er vele reizen geboekt vanuit de verschillende Europese landen om er bij te zijn. En wordt er urenlang getwitterd, gefacebooked, gesnapchat en geyoutubed over de voortgang en de resultaten. Met maar 1 doel: Europa aan de zege helpen. Waarbij elk mooi schot, elk putje dat valt en elke prachtige bunkerslag met gejuich en applaus worden ontvangen. Eigenlijk eenzelfde fenomeen als elk ander groot sportevenement, denk nog maar even terug aan het WK voetbal of de Olympische Spelen.
Wat mij tijdens het kijken naar de Ryder Cup bezighield, was de volgende vraag: Als we in staat zijn om voor een wedstrijdje met een stok en een balletje over dit soort (lands)grenzen heen te gaan, elkaar te stimuleren en gezamenlijk voor een doel te gaan, dan moet het toch ook mogelijk zijn om over de grenzen van afdelingen, groepjes en individuen heen te gaan, elkaars verschillen te accepteren en te waarderen? En dat moet dan toch zeker gelden voor het samenspel tussen marketing en salesafdelingen? Waarbij elk goed idee, elke positieve vorm van samenwerking en elk behaalde resultaat ook tot gejuich leidt?
Dat zou je zeggen, ja. Het gekke is echter, dat de praktijk weerbarstiger is. Ik kom nog (te) vaak organisaties tegen, waarbij de afdelingsgrenzen dichtgetimmerd zijn, waarbij verantwoordelijkheden tot deze grens worden gevoeld en waarbij het eindresultaat bij de ander hoort. Waarbij goede ideeën bij voorbaat al afgekapt worden en er weinig tot geen sprake is van samenwerking. En waarbij het positief stimuleren van anderen niet tot de dagelijkse cultuur behoort.
Een gemiste kans. Zeker waar het marketing en sales betreft, vakgebieden en processen die zo nauw met elkaar verweven zijn. Ik daag u uit om voor 2015 uw rol als Ryder Cup captain op te pakken en binnen uw team een Ryder Cup sfeer te creëren. Met een gezamenlijk doel, met opzwepende energie en de intentie om het behaalde succes met gejuich te vieren. Dan wint u, net als Europa, misschien ook dik.
