Het Internet of Things (IoT) wordt meer en meer onderdeel van ons dagelijkse bestaan. Hierbij gaat het erom dat we leven in een wereld van voorwerpen die met elkaar in verbinding staan en data uitwisselen. Bijvoorbeeld de verbinding tussen datapunten, informatiebronnen, sensoren, elektriciteit en beweging. In feite is het enige wat we daar nog niet toe rekenen, de verbinding tussen onze gedachten als mens.

Iedereen krijgt rond zijn geboorte een naam. In de ene cultuur wordt de naam al (ver) voor de geboorte vastgesteld en in andere culturen pas na de geboorte. In de tijd van de Franse overheersing kwam hier voor ons Nederlanders een tweede naam bij, ook wel bekend als de achternaam. Officieel zitten er geen restricties aan hoeveel voornamen aan een kind gegeven mogen worden. Het is dus heel goed mogelijk dat de mensen waarmee u zaken doet meer namen bezitten dan u weet.

Het is alweer meer dan twintig jaar geleden dat het CRM tijdperk aanbrak. In eerste instantie werd het voornamelijk gezien als een systeemimplementatie. Later werd het terecht gezien als een strategie en bedrijfsfilosofie die ondersteund wordt met technische middelen.

De klant komt meer en meer centraal te staan. Zeker nu CRM steeds verder evolueert naar Social CRM waarmee erkend wordt dat de klant een krachtige en invloedrijke positie bekleedt. De meeste organisaties zijn echter nog niet ingesteld op het gebruik van deze krachtige en invloedrijke positie van klanten. Interne verschillende belangen, meningen en overtuigingen vormen een lastig kader om in te opereren. Het is dan ook niet voor niets dat veel organisaties worstelen met dit soort verandertrajecten.

Hoe de aanpak van een pinguïnkolonie en zijn veranderende omgeving nuttig kan zijn voor mensen en organisaties.

‘Onze ijsberg smelt!’ Dit boekje van John Kotter en Holger Rathgeber beschrijft op fabelachtige wijze een pinguïnkolonie die langzaam maar zeker bewust wordt van de veranderende ijsberg waar ze op wonen en de ernst ervan. De IJsberg waar de pinguïns op wonen is aan het smelten en wordt daardoor instabieler, wat een gevaar vormt voor de pinguïns.

Afgelopen zondag was ik één van de ruim 7500 deelnemers bij de 32e marathon van Rotterdam. Een fantastische, bijna euforische ervaring.

Ondanks een kwakkelende trainingsperiode door blessure en rustmomenten besloot ik om toch aan de start te verschijnen en het gewoon te proberen.