Deze winter was het weer zover. De treinen reden niet op tijd door de sneeuw. Niet alleen bij ons, maar ook de ons omringende landen hadden er last van. Maar ja, we treinen natuurlijk vooral in ons eigen kikkerlandje. Ons treinnetwerk is niet helemaal berekend op winterweer. Dus het is altijd leuk om te zien hoe een samenwerking tussen partijen onder spanning komt te staan, het is net een project waarin verschillende belangen op elkaar afgestemd moet worden.

Ook dit jaar ontplooide zich het Zwarte-Pieten-spel tussen de NS en ProRail weer volledig. Leuk om te volgen, want de vraag is natuurlijk: welke organisatie neemt de verantwoordelijkheid voor haar klanten en daarmee de lead in de gedachten van de klant? Welke organisatie heeft direct toegang tot de individuele klant en  hoe wordt omgegaan met escalaties op het moment dat er een probleem is?

Kent u dat gevoel? Dat er werkzaamheden aan u blijven plakken waar u eigenlijk geen tijd voor heeft? Sterker nog, waarvan u eigenlijk vindt dat deze niet op uw bordje zouden moeten liggen? Dan bent u niet de enige!

Laatst had ik een gesprek met mijn vriend de salesmanager. We mijmerden over het afgelopen jaar, waarin zijn CRM project met de nodige uitdagingen tot een goed einde was gebracht.

Zo af en toe loop ik weer eens tegen een terugkerende ergernis aan bij het zoeken naar informatie op internet: het uitgebreid registreren voordat je toegang krijgt tot de content. De woorden ‘registreer hier’ of ‘sign up’ zijn voor mij steeds vaker een reden om rechtsomkeert te maken en de site anoniem te verlaten.

En, eerlijk is eerlijk, mijn CRM-hart bloedt dan toch wel een beetje. Ik snap het wel, men wil graag weten welke potentiële klant nu eigenlijk aan de poort staat te kloppen. Wie is het, wat wil hij of zij en vooral: hoe kan ik aan die klant verdienen. Dan moet je toch wel weten wie die klant is? Toch? Of ligt het anders?

Een paar jaar geleden nog wel ja, maar Ik denk dat het inmiddels echt anders is. En dat komt door een aantal ontwikkelingen:

We zitten al weer aan het einde van het jaar. Tijd om zowel terug als vooruit te kijken. Te beginnen met terugkijken. Het was een prachtig jaar: we hebben echt een enorme berg werk verzet met tevreden klanten die waarderen wat we voor hen hebben gerealiseerd. Grote projecten,  zeer gevarieerde uitdagingen, veel kennisoverdracht.

Onze Social-Marketing-denkbeelden worden in onze eigen praktijk gerealiseerd, zodat we ons netwerk nog beter op de hoogte kunnen houden van ontwikkelingen, ideeën en onze persoonlijke ontwikkeling.

We hebben onze capaciteit kunnen uitbreiden met fantastische collegae, het team blijft enorm leuk om mee samen te werken en ook zelf te blijven groeien als mens. En we hebben vele leuke inspirerende, boeiende, aardige, prettige mensen ontmoet waar we graag mee in contact blijven. Dat is toch één van de bijzondere dingen van ons vak: dat we zoveel leuke mensen tegenkomen, waar we bijzondere resultaten mee boeken.

Laatst zag ik op Zibb.nl iets interessants: nl. een top 10 van meest stressvolle beroepen. Niet verbazingwekkend dat het beroep van verkoper in deze top 10 stond. Evenals de werkende ouder. Zou het dan dubbelop gaan, als je een werkende ouder bent met als beroep verkoper?